Afgelopen zomer bracht ik mijn vakantie door in het altijd weer prachtige Italië. Dit keer hadden we gekozen voor verblijf in een hotel. Zoals altijd maakte ik na het inchecken en nadat de koffers waren uitgepakt een verkennend rondje door het gebouw. Dat is een gewoonte die er is ingeslopen sinds ik werkzaam ben in de wereld van veiligheid. Daarbij ga ik ook altijd op zoek naar de vluchtroute en deze loop ik dan zelfs helemaal na, tot buiten aan toe. De via di fuga bleek dit keer prima in orde, inclusief de vereiste veiligheidspictogrammen die goed zichtbaar waren opgehangen. Dat was een hele geruststelling.
Maar zoals wel vaker gebeurt, schijn bedriegt. Wat bleek? Er was ook een pictogram voor de aanduiding van het brandalarm, maar dit was om onduidelijke redenen gedurende mijn gehele verblijf buiten dienst (zie foto). En tijdens de wekelijkse feestavond constateerde ik dat de rookscheidende deuren allemaal waren afgesloten, kennelijk om de geluidsoverlast voor de overige gasten te beperken. Toch wel wat verontrustende minpunten als het gaat om de veiligheid in dit verder prachtige hotel, waarbij ik mij afvroeg wat er in geval van brand zou kunnen gebeuren. Zouden de gasten dan de weg naar buiten nog wel kunnen vinden? En zouden de hulpverleners dit scenario hebben geoefend?
Na terugkeer op de burelen van NIBHV kon ik deze ervaringen meteen meenemen in de dagelijkse praktijk. Want inmiddels zijn we gestart met de voorbereidingen van de Maand van Ontruimen, die ook nu weer in oktober gepland staat. Dit keer staan daarin oefeningen en simulaties om de snelheid en effectiviteit van de evacuatieprocedures te verbeteren centraal. Met de recente inzichten uit het rookverspreidingsonderzoek in het achterhoofd weten we immers dat in geval van een brand elke seconde telt.
Uiteraard zullen we ook bij NIBHV ergens in de komende weken onze jaarlijkse ontruimingsoefening draaien. Ik kijk ernaar uit, want die van vorig jaar – de eerste in ons toen net betrokken nieuwe pand – bevestigde mij weer hoe leerzaam een oefening kan zijn. Zo bleek dat een aantal collega’s zo’n oefening toch wel spannend vonden. Verder kwam aan het licht dat een deel van de vluchtroute als gevaarlijk werd ervaren. Ten slotte stelden we vast dat het vaak dezelfde collega’s zijn die de leiding nemen; reden genoeg om in de aanloop naar de volgende oefening juist deze collega’s te vragen dat eens niet te doen om te kijken wat er dan gebeurt.
En denk je nu ‘wat een gedoe allemaal’, dan kan ik je zeggen dat dit in de praktijk wel meevalt. Een ontruimingsoefening is simpel op te zetten en hoeft niet heel veel tijd in beslag te nemen. Begin bijvoorbeeld eens met een eenvoudige tabletop-oefening. Ontruimen is op zich dus niet moeilijk. Maar bedenk dat in geval van een daadwerkelijk incident het vaak de omstandigheden die er niet waren tijdens de ‘standaard’ oefening het spannender en moeilijker kunnen maken. Omstandigheden zoals een collega die in paniek raakt, een verminderd zelfredzame collega, de standaardlooproute die versperd blijkt, het licht dat uitvalt, enzovoort.
Kom daarom ook in actie en organiseer jouw ontruiming in oktober! Want veiligheid op de werkvloer is boven alles een kwestie van risicobewustzijn, blijven leren en blijven oefenen.
