Overal waar ik kom bekijk ik de ontruimingsplattegrond en check ik even waar de nooduitgang is. Je weet immers maar nooit en een incident kan altijd en overal gebeuren. Tja, het lijkt erop dat ik in enige mate last heb van beroepsdeformatie – daarbij is sprake van blikvernauwing ten gevolge van het beroep dat je uitoefent, ook buiten de professionele context. Dat klinkt misschien wat negatief, maar zo ervaar ik het absoluut niet. Bewust omgaan met veiligheid, zeker als het onderdeel van je werk is, voelt dan als een tweede natuur.
Om veiligheid bij iedereen in de organisatie ‘tussen de oren’ te krijgen, blijft echter een constante uitdaging. Dat blijk elke keer weer tijdens de gesprekken die ik voer tijdens mijn werkbezoeken en is ook regelmatig te lezen in de artikelen op vakbladveiligheid.nl. Daaruit komt naar voren dat zeker in de afgelopen coronajaren – waarin mensen vooral thuiswerkten – bhv-organisaties zijn uitgehold. Gelukkig ligt die tijd nu achter ons. Thuiswerken is inmiddels geaccepteerd en we kunnen ook weer fysiek naar ons werk. Dat brengt voor (bhv-)organisaties niet alleen nieuwe (hybride werken) maar ook oude uitdagingen met zich mee. Met die laatste bedoel ik onder andere het organiseren van de jaarlijkse ontruimingsoefening. Iets wat er de afgelopen twee jaar bij veel organisaties uiteraard niet van is gekomen. Tijd dus om de ontruimingsoefening op de agenda te zetten!
Voor NIBHV reden genoeg om oktober uit te roepen tot de maand van ontruimen. Speciale aandacht daarbij zou ik willen vragen voor de verminderd zelfredzame medewerkers. Bij mijn bezoek aan het ministerie van Financiën afgelopen zomer werd ik namelijk zeer getroffen door wat een van de gehandicapte medewerkers mij vertelde. Zijn vorige werkgever had hem namelijk gezegd dat als het ontruimingsalarm zou afgaan er geen tijd en menskracht zou zijn om hem te evacueren en hij zichzelf maar moest zien te redden. Hij vervolgde: “Het doet iets met je veiligheidsgevoel als je weet dat je veiligheid in een noodsituatie niet geborgd is. Dat is vaak een extra handicap voor mensen met een mobiliteitsbeperking: mensen met een aandoening worden verminderd zelfredzaam, omdat sommige bedrijven het te moeilijk vinden om voor deze doelgroep extra maatregelen bij ontruiming te organiseren.” Dat het ook anders kan bleek uit zijn slotopmerking: “Op dit ministerie voel je je door de gerichte zorg en aandacht echt integraal onderdeel van de organisatie. Ik voel me hier veilig, omdat ik erop vertrouw dat in een noodgeval collega’s klaarstaan om mij op de juiste manier te helpen!”
Dit is dan ook een campagne die mij persoonlijk zeer motiveert en ik roep daarom iedereen op om mee te doen. Maak daarbij gebruik van de vele tools voor ontruimen die NIBHV biedt. En bedenk dat veiligheid op de werkvloer een kwestie is van risicobewustzijn, blijven leren én blijven oefenen. Voldoende reden om de komende maand allemaal daadwerkelijk een ontruiming te oefenen. Uiteraard zullen wij bij NIBHV ook zelf de daad bij het woord voegen. Binnenkort zal ik jullie vertellen over onze ervaringen.
